Afgelopen zaterdag was het dan zover. Waar we zo lang naar uit hebben gekeken is nu daadwerkelijk realiteit geworden. Met een goed gevulde bus van de heeren van oranje en een volle bus van koeriersdienst Twente zijn we om 21.00 uur vertrokken bij sportcafé t Wooldrik te Borne. Onder imponerende fakkels van mijn maatjes uit borne zettende bus koers naar de A 35. De reis is zeer voorspoedig verlopen, mede dankzij de 3 heeren van oranje die ons voorzagen van diverse versnaperingen, en omstreeks 13.00 uur waren we op de plek van bestemming, maulaucene. Een imponerende bestemming waarbij we ieder moment van de dag herinnerd worden aan de uitdaging die we zijn aangegaan, die ik ben aangegaan, het 3 x beklimmen van de mont Ventoux! Die berg is angstaanjagend maar tegelijkertijd ook mysterieus en wonderschoon. Onze accommodatie ‘ mas des amarens ‘ is  perfect! Het ligt tussen de wijngaarden van de Provence, aan de voet van de Ventoux. Erik en Peggy, de uitbaters van deze mas hebben klantvriendelijkheid hoog in het vaandel staan en ze verwennen ons elke dag met een lekker Frans ontbijt!
Na onze aankomst op zondag hebben we ons geïnstalleerd in onze verblijven en uiteraard mocht een welkomstborrel hierbij niet ontbreken!
Na het ontbijt op de maandag was er tijd voor wat rust en ontspanning. 1 lid van onze kopgroep, die liever anoniem blijft, heeft zich niet in weten te houden en is op de fiets gestapt om de mont Ventoux reeds te gaan beklimmen. Met wat praktische hulp van wat omstanders heeft hij top van de mont Ventoux weten te halen! De rest van het illustere geZelschap heeft echter de gezelligheid in bedoin opgezocht. Hier zijn we overigens zeer goed in geslaagd mede door de vocale kwaliteiten van Willem ten Thije! Het Franse terras was Zeer onder de indruk van dit gedeelte van Kirsten’s kopgroep. Zijn zongen de liedjes voluit mee: hij was in de weg gelegd voor een cipier…. Tierelierelier.
Nadat de bus ons weer veilig op bestemming heeft weten te brengen hebben we genoten van de zelf meegebrachte soep en broodjes worst. Ik moet zeggen dat we als groep zijnde ons voor het gedeelte koolhydraten stapelen erg goed hebben voorbereid…
S avonds hebben we onder een prachtige sterrenhemel met altijd die reus op de achtergrond ons de kaken bijna kapot gelachen door enkele onvergetelijke optredens van sterren van weleer!
Op de dinsdag stond de laatste training op het programma. 2 uur lang fietsen, echter niet te zwaar, alles staat in het teken van vrijdag, de dag. De dag waarop Kirsten kopgroep furore gaat schrijven. Alhoewel gaat schrijven…met 25 renners hebben we maar liefst 60.000 euro bij elkaar gekregen. Ik vind het persoonlijk een prestatie die waarschijnlijk nooit meer te evenaren is maar tevens onbeschrijfelijk is. Het maakt Kirsten en mij zo trots, zo blij…want we weten dat onze wedstrijd nog veel langer duurt dan 70 km klimmen, veel langer duurt dan 7/8//9 uur op de racefiets. En dit is misschien naast de medische hulp in Utrecht ons beste medicijn. Omringd zijn door mensen waarvan we houden, die bij onze positieve gedachten passen en die Zelfs bereid zijn om naar Frankrijk af ge reizen om ons bij te staan, om te helpen of om mee te doen. Wij genieten, wij huilen maar maken plezier…..tierelierelier.